Εκ μέρους των ενεργών ΕΠΑΣ Αργυροχρυσοχοΐας στην Ελλάδα και σε σχέση με το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Παιδείας περί κατάργησης ειδικοτήτων της επαγγελματικής εκπαίδευσης
και ιδιαίτερα της ειδικότητας της Αργυροχρυσοχοΐας καταθέτουμε κείμενο διαμαρτυρίας και τεκμηριωμένο αίτημα μη πραγματοποίησης του σχεδίου αυτού.
Γενικότερα θεωρούμε απαράδεκτη την τακτική της κατάργησης ως λύση των όποιων προβλημάτων γιατί όχι μόνο δεν προσφέρει λύση αλλά δημιουργεί σοβαρές ελλείψεις και περισσότερα προβλήματα.
Ειδικότερα δε:
• Για την επαγγελματική εκπαίδευση:
Θεωρούμε λάθος να βάλλεται η επαγγελματική εκπαίδευση της χώρας, και μάλιστα, αντί να δημιουργηθεί ένα σύστημα Δ/βάθμιας εκπ/σης με ισοδύναμη βαρύτητα μεταξύ γενικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης, να καταργούνται ειδικότητες με αποτέλεσμα να οδηγείται μεγάλο μέρος μαθητών σε επαγγελματικά αδιέξοδα, ενώ ταυτόχρονα ολόκληροι κλάδοι καταδικάζονται σε μαρασμό και ολοκληρωτικό αφανισμό (πόσο μάλλον όταν μιλάμε για ειδικότητες που δεν υπάρχει αντίστοιχή τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση).
Η Δ/βάθμια επαγγελματική εκπαίδευση παράγει ένα μεγάλο μέρος των καταρτισμένων αποφοίτων που κυρίως αυτοαπασχολούνται, χωρίς να επιβαρύνουν ουσιαστικά τους δείκτες ανεργίας (αντίθετα αποτελούν σοβαρή εργασιακή διέξοδο). Κατοχυρώνει δε εκπαιδευτικές και εργασιακές δυνατότητες σε μια μεγάλη ποικιλία πληθυσμιακών ομάδων, τόσο νεαρής όσο και μεγαλύτερης ηλικίας, αφού η ελάχιστη προϋπόθεση για τη φοίτηση είναι το αποδεικτικό της Α Λυκείου και όχι το απολυτήριο Λυκείου (όπως στα ΙΕΚ) ή οι εξετάσεις (όπως στην τριτοβάθμια εκπαίδευση). Δηλαδή κατοχυρώνει το δημόσιο και δημοκρατικό αγαθό της παιδείας και της κατάρτισης για εργασία. Σημειωτέον δε ότι με αυτή την ενέργεια της κατάργησης απειλείται αυτή τη στιγμή το μέλλον όλων των μαθητών που φοιτούν στις εν λόγω ειδικότητες (και πιθανότατα και η επαγγελματική κατοχύρωση των ήδη αποφοίτων;)
• Για την ειδικότητα της Αργυροχρυσοχοΐας:
Ο επαγγελματικός κλάδος της Αργυροχρυσοχοΐας έχει βαθιές ρίζες στην μακραίωνη πολιτιστική ιστορία και στον παραγωγικό ιστό της χώρας (από την αρχαιότητα έως σήμερα). Όχι μόνο επιβίωσε σθεναρά όλους τους αιώνες της ιστορίας μας, αλλά και σε πολλές περιπτώσεις παρήγαγε ανάπτυξη και πολιτισμό ακόμα και σε δύσκολες περιόδους (πχ τουρκοκρατία). Στη σύγχρονη Ελλάδα το νήμα της παράδοσης και των τεχνικών διασώζεται πια μόνο μέσω των Σχολών (των οποίων η κατάργηση σχεδιάζεται και) από τις οποίες έχουν αποφοιτήσει σημαντικοί και καταξιωμένοι τεχνίτες αλλά και καλλιτέχνες. Αποτελεί, επιπλέον, ιστορικό, αρχαιολογικό και πολιτιστικό αντικείμενο με προεκτάσεις στη «βαριά» τουριστική βιομηχανία. Κατά την άποψη μας αποτελεί επίσης και εξαγώγιμο προϊόν, σύμφωνα με παρατηρήσεις μας, ακόμα και στο εκπαιδευτικό επίπεδο. Για όλα τα παραπάνω θεωρούμε, λοιπόν, ότι η ειδικότητα αυτή πρέπει πάσει θυσία να διατηρηθεί, δεδομένου ότι μιλάμε για πολύ μικρό αριθμό σχολών ανά την Ελλάδα, ότι το κόστος λειτουργίας της ειδικότητας είναι μειωμένο λόγω του μικρού αριθμού εργαζομένων (σύμφωνα με τις λίστες που ανακοινώθηκαν: 16 άτομα) και ότι επιπλέον μέχρι στιγμής έχει δαπανηθεί μεγάλο ποσό για το εξοπλισμό και την κτιριακή υποδομή των εργαστηρίων, που θα πάει χαμένο. Παράλληλα οι απόφοιτοι των σχολών αυτών δεν προσβλέπουν σε κάποια πρόσληψη, κυρίως αυτοαπασχολούνται αναπτύσσοντας επιχειρηματικές δραστηριότητες στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Επιπλέον, ο κλάδος της Αργυροχρυσοχοΐας δεν υπάρχει στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, τα δημόσια ΙΕΚ της ειδικότητας είναι απελπιστικά λίγα και αποκλείουν πληθυσμιακές ομάδες χωρίς απολυτήριο Λυκείου,ενώ τα ιδιωτικά ΙΕΚ είναι πολύ δαπανηρά. Συμπερασματικά, θέλουμε ένας τέτοιος σημαντικός κλάδος να περάσει σχεδόν αποκλειστικά σε ιδιωτικούς φορείς ή επιθυμούμε να υπάρχει δημόσια μερίδα στην ανάπτυξη του;
Υπογράφεται από εκπαιδευτικούς των:
• 12η ΕΠΑΣ Αθηνών/ Αργυροχρυσοχοΐας
• ΕΠΑΣ Κατερίνης/ Αργυροχρυσοχοΐας
• ΕΠΑΣ Κορυδαλλού / Αργυροχρυσοχοΐας
• 2η ΕΠΑΣ Λάρισας/ Αργυροχρυσοχοΐας
• ΕΠΑΣ Ν. Σμύρνης/ Αργυροχρυσοχοΐας
• ΕΠΑΣ Περιστερίου/ Αργυροχρυσοχοΐας
• ΕΠΑΣ Στεμνίτσας/ Αργυροχρυσοχοΐας
• ΕΠΑΣ Χαλανδρίου/ Αργυροχρυσοχοΐας
