Τον πανηγυρικό εσπερινό τέλεσε ο θεοφιλέστατος επίσκοπος Επιδαύρου κ.
Καλλίνικος, παρόντος και του μητροπολίτη Αργολίδος κ.κ. Ιακώβου. Στο
τέλος του αρχιερατικού εσπερινού ο θεοφιλέστατος κήρυξε τον θείο λόγο.
Είναι ό μόνος ναός πού χτίσθηκε το 1702 με τις φροντίδες και τα έξοδα
της Ναυπλιακής Αδελφότητας των Ορθοδόξων Ελλήνων, όπως θετικά βεβαιώνει
πλάκα εντειχισμένη στην ανατολική πλευρά με κτιτορική επιγραφή σε
Ιαμβικούς στίχους: «Νεώς ο θείος Σπυρίδωνος θεσκέλου νυν εκ θεμέθλων
συντόνως ανιδρύθη, εσθλή τε βουλή και χορηγία αφθόνω αδελφότητος
ευσεβούς τε απάσης ΑΨΒ». Μας είναι άγνωστο αν στη θέση αυτή προϋπήρχε
κάποια άλλη ομώνυμη μικρότερη εκκλησιά, και το γιατί αφιερώθηκε στον
πολιούχο της Κέρκυρας. Ο μεταβυζαντινός αυτός ναός έχει σχήμα
εγγεγραμμένου σταυρού με οκτάγωνο μεγάλο τρούλο και ημιεξάπλευρη κόγχη
Ιερού.
Η ανέγερση του κωδωνοστασίου έγινε το 1853. Η διακόσμηση και αγιογράφηση
του κεντρικού τρούλου και των τριγωνοειδών θέσεων των Ευαγγελιστών
έγινε με δαπάνη της Σοφίας χήρας Γεωργίου Ανδριανοπούλου το 1902
(Εργολαβικό Συμφωνητικό).
Στο αριστερό προσκυνητάρι του Ναού, είναι η Εικόνα της Αγίας Βαρβάρας,
έργο του «Άντων. Μπαροΰ 1897, δαπάνη των ευλαβών γυναικών της ενορίας
του Αγίου Σπυρίδωνα. Το 1928 ενέσκηψε στο Ναύπλιο επιδημία θανατηφόρος
«πανώλη» (πανούκλα) με πολλούς θανάτους κατοίκων της πόλης. Οι
Ναυπλιώτες ανήσυχοι και τρομοκρατημένοι από την απειλή του θανάτου,
έκαναν λιτανεία με την Εικόνα της Αγίας στο Ναύπλιο, παρακαλώντας με
δάκρυα την Αγία να τούς σώσει από την θανατηφόρο αυτή ασθένεια.
Και το θαύμα έγινε και σώθηκαν από το βέβαιο θάνατο, γιατί δεν υπήρχαν
την εποχή εκείνη τα απαραίτητα φάρμακα, για να καταπολεμηθεί ή αρρώστια
αυτή και τόσες άλλες, από τις όποιες πέθαιναν πολλοί άνθρωποι. Από τότε,
σε έκφραση ευγνωμοσύνης, προς την Αγία Βαρβάρα, γίνεται συνεχώς μέχρι
σήμερα, ή λιτάνευση της Αγίας Εικόνας της, κατά την παραμονή της Εορτής
της, 3 Δεκεμβρίου, μετά την ακολουθία του πανηγυρικού Εσπερινού. Ο Ναός
ήταν ενοριακός μέχρι το 1952.
Στον ναό αυτόν εκκλησιάζονταν τακτικά, ο ευλαβής Κυβερνήτης του
νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους αείμνηστος Ιωάννης Καποδίστριας, θύμα της «
διχόνοιας της δολερής» πού δυστυχώς, ως μη έπρεπε, χαρακτηρίζει εμάς,
τούς κατά τα άλλα άξιους Έλληνες. Στην κύρια θύρα του Ναού, πάνω στην
σημερινή οδό Καποδιστρίου, δολοφονήθηκε εν ψυχρώ ο Ιωάννης
Καποδίστριας, ημέρα Κυριακή που πήγαινε στην αγαπημένη του εκκλησία να
προσευχηθεί (27 Σεπτεμβρίου 1831).
ΒΙΟΣ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ
Ο Άγιος Σπυρίδων γεννήθηκε περί το 270 μ.Χ. στο χωριό Άσσιατης Κύπρου.
Στα νεανικά του χρόνια ζούσε ως ένας απλός αλλά πολύ ενάρετος βοσκός.
Παντρεύτηκε και απόκτησε μια κόρη, την Ειρήνη. Μετά τη χηρεία του
ασπάσθηκε το μοναχικό βίο, μελέτησε πολύ, απόκτησε μεγάλη σοφία και χάρη
στις θρησκευτικές του αρετές, πολύ σύντομα έγινε Επίσκοπος της
Τριμυθούντας. Έλαβε μέρος στην Α' Οικουμενική Σύνοδο το 325, όπου και
θαυματούργησε.
Κοιμήθηκε το348 μ.Χ. Το λείψανό του, που διατηρήθηκε ακέραιο μετά την
ταφή και ανέδιδε ευώδεις αναθυμιάσεις, αρχικά διατηρήθηκε σε εκκλησία
της πατρίδας του. Μετά την κατάληψη της Κύπρου από τους Άραβες,
μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη, το 691. Τρία χρόνια μετά την άλωση
της Πόλης, ο ιερέας Γεώργιος Καλοχαιρέτης μετέφερε το λείψανο, μαζί μ'
εκείνο της Αγίας Θεοδώρας της Αυγούστας, σ' ένα χωριό κοντά στην Άρτα
και στη συνέχεια για μεγαλύτερη ασφάλεια μεταφέρθηκαν στην Κέρκυρα.
http://argolikeseidiseis.blogspot.gr
