…αυτά ως παιδί μου φαινόταν μνήμες του αγώνα μιας γενιάς για υψηλά ιδανικά, για Δημοκρατία και Ελευθερία…τώρα ως φοιτητής του Πολυτεχνείου αναρωτιέμαι πως κάποιοι από τους εκπροσώπους αυτής της γενιάς που σήμερα κυβερνάνε τον τόπο μας κάποτε μάχονταν σθεναρά και γενναία κατά της Χούντας των Συνταγματαρχών και τώρα επιβάλλουν την «Χούντα» των Τραπεζιτών…
Οξύμωρο ακούγεται από την Χούντα των Συνταγματαρχών στην «Χούντα» των Μνημονίων!Νέοι που κάποτε αγωνίστηκαν για ιδέες και αξίες τώρα οι ίδιοι να τις αλλοτριώνουν!Κάποτε φώναζαν ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και τώρα μου παίρνουν το ψωμί,μου ισοπεδώνουν την παιδεία,μου στερούν την ελευθερία.Μου περνάνε «θηλιές» στο λαιμό…Μνημόνιο I,ΜνημόνιοII,Μνημόνιο III…με θέλουν είλωτα,αμαθή,επαίτη όσων δικαιούμαι…με θέλουν με σκυμμένο το κεφάλι…Αυτή είναι η απογοητευτική αλήθεια…η 17η Νοεμβρίου το σύμβολο της αντίστασης απέναντι στους «καταστροφείς» των αξιών αμαυρώθηκε από τα ίδια τα παιδιά της!Πάλεψαν για το Σύνταγμα και τώρα το καταστρατηγούν…και ποιος; Η γενιά του ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ!
Αυτοί όμως τότε ξεσηκώθηκαν στην επταετή Δικτατορία εμείς οι σύγχρονοι γιατί δεν ξεσηκωνόμαστε στην νέα Δικτατορία;Θυμάμαι ένα στοίχο του Ρίτσου «Πάνω απ’ τα τανκς,μέσα στους σκόρπιους πυροβολισμούς πώς μπορείτε λοιπόν να κοιμάστε;…Μα οι Έλληνες τώρα κοιμούνται…η 17η Νοέμβρη η επέτειος ενός αγώνα για Ελευθερία και Δημοκρατία έμεινε σε τραγούδια και ποιήματα μα στην πράξη η 17η Νοέμβρη στο σήμερα μοιάζει ανέφικτη…
«Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων…»άρθρο 120 του Συντάγματος…που έχουν πάει όμως οι Έλληνες;Εδώ είναι οι Έλληνες…αλλά έχουν σκύψει το κεφάλι…κάθονται στους καναπέδες τους ποιος έχει όρεξη τώρα για αγώνες «μια χαρά είμαι εδώ στην βόλεψή μου» λένε…ώρες-ώρες σκέφτομαι αν δεν πάρει φωτιά ο καναπές μας εκεί θα μείνουμε και θα στέκουμε παρατηρητές και ας καίγεται η κοινωνία όλη...ΦΕΥ ο ωχαδερφισμός της εποχής μας…η «κοπαδοποίηση»,το βόλεμα,οι αλλοτριωμένες αξίες που μας κληροδότησε η γενιά του Πολυτεχνείου…αυτοί όμως αγωνίστηκαν…ΕΜΕΙΣ;Τι κάνουμε εμείς;
Μπορεί κάποιοι να το καπηλεύτηκαν και εν ονόματι του να έστησαν μια Ελλάδα σε σαθρά θεμέλια αλλά κάποιοι δώσανε το αίμα τους γι’αυτό…Γιατί το ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ζει και θα ζει για όσους ξέρουν να αγωνίζονται!
Τα τελευταία δύο χρόνια την 17η Νοέμβρη σκέφτομαι…μήπως ήρθε η ώρα να κάνουμε ένα νέο «ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ» στην γενιά του «ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ»;
Γιατί αν τώρα η γενιά του ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ είναι υπόλογη σε εμάς για τα λάθη της, εμείς θα είμαστε υπόλογοι στις γενιές που ακολουθούν για την συνενοχή μας που δεν βρήκαμε το θάρρος να κάνουμε το δικό μας «ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ»…!
