Μήνυμα στο facebook ανάρτησε πριν από λίγο ο Αντιπεριφερειάρχης
Αργολίδος και Α' Αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Χειροσφαίρισης Τάσος
Χειβιδόπουλος για το θρίαμβο των "Λυκόπουλων " του Διομήδη Άργους.
"Αγαπητά Λυκόπουλα
Πριν από πέντε περίπου χρόνια σ΄ ένα από τα συμβούλια του Διομήδη (αυτά τα πολύωρα στην αποθήκη του Δημήτρη) εγώ κι ο Κώστας καταφέραμε τους υπόλοιπους να δημιουργήσουμε επιτέλους ένα σοβαρό ηλικιακό τμήμα.
Προπονητή δεν είχαμε γι΄ αυτό επιλέξαμε ένα δικό μας παιδί, έναν παίκτη τότε, το Μίμη Δημητρούλια που μας έδειχνε ότι το είχε…
Βγήκαμε στη γύρα μαζέψαμε καμιά 30αριά παιδιά από Γυμνάσια και να οι Παμπαίδες του Διομήδη ήταν πραγματικότητα.
Στην αρχή τρώγαμε πολλά, το διπλανό Λουτράκι ήταν ο πρώτος μας Δαίμονας. Γρήγορα αρχίσαμε να ξορκίζουμε τους δαίμονες μας και να κερδίζουμε , πρώτα το Λουτράκι μετά ομάδες της Αθήνας , μετά ομάδες από όλη τη χώρα.
Η ομάδα καμάρωνε τα βλαστάρια της, τα έστειλε στο Τέραμο, στο Παρτίλε, σε διάφορα τουρνουά στην Ελλάδα και περίμενε…
Περίμενε την διάκριση που δεν άργησε…
Πριν δυο χρόνια παίδες ακόμα κατακτούν τα πρώτα μετάλια (χαλκινα) σε παίδες και έφηβους, ένα χρόνο μετά (στη δύσκολη χρονιά των εξετάσεων) προλαβαίνει μόνο την πρώτη θέση στο σχολικό…
Περηφάνια και αναμονή , θέλαμε χρυσό…
Ήρθε λοιπόν η ώρα .
Τι κι αν η ομάδα ήταν λίγο λαβωμένη.
Τι κι αν δεν ήταν το φαβορί.
Το κύπελλο μέσα στο Άργος δεν θα το έχανε ποτέ…
Ξέρετε μάγκες για εμάς , για την διοίκηση αυτού του μεγάλου πλέον Συλλόγου, του κυπελλούχου Ευρώπης Διομήδη Άργους, του Πρωταθλητή Διομήδη η κατάκτηση του Εφηβικού ήταν ίσως μεγαλύτερη χαρά από όλα…
Τα παιδιά μας το σήκωσαν μέσα στο Άργος…
Σε μια γωνιά εγώ, στην άλλη ο Κώστας με το Νίκο και τον Δημήτρη, στην άλλη ο Ανάργυρος με τον Ανδρέα, σας κοιτάμε σηκώνετε την κούπα , να πανηγυρίζετε και να κλαίτε από χαρά μαζί με τον Δημητρούλια και τον Βασιλόπουλο και απλά σκουπίζουμε τα μάτια μας φουσκώνοντας από περηφάνια…
Ξέρετε όμως, είμαστε τελικά πολύ περίεργοι τύποι σε αυτή την ομάδα και δε μας φτάνει…
Άλλο τώρα καρφώθηκε στο μυαλό μας. Η γλυκιά προσμονή ενός πρωταθλήματος με βάση της ομάδας μας εσας, τα ΛΥΚΟΠΟΥΛΑ ΜΑΣ…
Εμείς το πιστεύουμε. Αυτός ο τρελοπροπονητής το πιστεύει. Θέλουμε να το πιστέψετε κι εσείς…
Πολλά έγραψα πάλι. Μάγκες σας ευχαριστώ για την μεγαλύτερη χαρά που έχω πάρει στο άθλημα (γιατί είναι ειλικρινά πιο μεγάλη κι από αυτό το Ευρωπαϊκό). Σας ευχαριστώ που δικαιώσατε το όνειρο μας για μια ομάδα από τα σπλάχνα μας…
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ……
ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΤΑΞΙΔΙ ΜΟΛΙΣ ΑΡΧΙΣΕ…
Τάσσος"
"Αγαπητά Λυκόπουλα
Πριν από πέντε περίπου χρόνια σ΄ ένα από τα συμβούλια του Διομήδη (αυτά τα πολύωρα στην αποθήκη του Δημήτρη) εγώ κι ο Κώστας καταφέραμε τους υπόλοιπους να δημιουργήσουμε επιτέλους ένα σοβαρό ηλικιακό τμήμα.
Προπονητή δεν είχαμε γι΄ αυτό επιλέξαμε ένα δικό μας παιδί, έναν παίκτη τότε, το Μίμη Δημητρούλια που μας έδειχνε ότι το είχε…
Βγήκαμε στη γύρα μαζέψαμε καμιά 30αριά παιδιά από Γυμνάσια και να οι Παμπαίδες του Διομήδη ήταν πραγματικότητα.
Στην αρχή τρώγαμε πολλά, το διπλανό Λουτράκι ήταν ο πρώτος μας Δαίμονας. Γρήγορα αρχίσαμε να ξορκίζουμε τους δαίμονες μας και να κερδίζουμε , πρώτα το Λουτράκι μετά ομάδες της Αθήνας , μετά ομάδες από όλη τη χώρα.
Η ομάδα καμάρωνε τα βλαστάρια της, τα έστειλε στο Τέραμο, στο Παρτίλε, σε διάφορα τουρνουά στην Ελλάδα και περίμενε…
Περίμενε την διάκριση που δεν άργησε…
Πριν δυο χρόνια παίδες ακόμα κατακτούν τα πρώτα μετάλια (χαλκινα) σε παίδες και έφηβους, ένα χρόνο μετά (στη δύσκολη χρονιά των εξετάσεων) προλαβαίνει μόνο την πρώτη θέση στο σχολικό…
Περηφάνια και αναμονή , θέλαμε χρυσό…
Ήρθε λοιπόν η ώρα .
Τι κι αν η ομάδα ήταν λίγο λαβωμένη.
Τι κι αν δεν ήταν το φαβορί.
Το κύπελλο μέσα στο Άργος δεν θα το έχανε ποτέ…
Ξέρετε μάγκες για εμάς , για την διοίκηση αυτού του μεγάλου πλέον Συλλόγου, του κυπελλούχου Ευρώπης Διομήδη Άργους, του Πρωταθλητή Διομήδη η κατάκτηση του Εφηβικού ήταν ίσως μεγαλύτερη χαρά από όλα…
Τα παιδιά μας το σήκωσαν μέσα στο Άργος…
Σε μια γωνιά εγώ, στην άλλη ο Κώστας με το Νίκο και τον Δημήτρη, στην άλλη ο Ανάργυρος με τον Ανδρέα, σας κοιτάμε σηκώνετε την κούπα , να πανηγυρίζετε και να κλαίτε από χαρά μαζί με τον Δημητρούλια και τον Βασιλόπουλο και απλά σκουπίζουμε τα μάτια μας φουσκώνοντας από περηφάνια…
Ξέρετε όμως, είμαστε τελικά πολύ περίεργοι τύποι σε αυτή την ομάδα και δε μας φτάνει…
Άλλο τώρα καρφώθηκε στο μυαλό μας. Η γλυκιά προσμονή ενός πρωταθλήματος με βάση της ομάδας μας εσας, τα ΛΥΚΟΠΟΥΛΑ ΜΑΣ…
Εμείς το πιστεύουμε. Αυτός ο τρελοπροπονητής το πιστεύει. Θέλουμε να το πιστέψετε κι εσείς…
Πολλά έγραψα πάλι. Μάγκες σας ευχαριστώ για την μεγαλύτερη χαρά που έχω πάρει στο άθλημα (γιατί είναι ειλικρινά πιο μεγάλη κι από αυτό το Ευρωπαϊκό). Σας ευχαριστώ που δικαιώσατε το όνειρο μας για μια ομάδα από τα σπλάχνα μας…
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ……
ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΤΑΞΙΔΙ ΜΟΛΙΣ ΑΡΧΙΣΕ…
Τάσσος"