Σωρεία επικρίσεων κατά της New York Post που δημοσίευσε στο
πρωτοσέλιδό της φωτογραφία του Ki Suk Han στιγμές προτού τον χτυπήσει
αμαξοστοιχία στο μετρό της Νέας Υόρκης. Λίγες στιγμές προτού δεχτεί το
χτύπημα που θα του στοιχίσει και τη ζωή.
Στη φωτογραφία απαθανατίστηκε ο άτυχος Ki Suk Han να
επιχειρεί απεγνωσμένα να ανέβει στην αποβάθρα, κοιτάζοντας το τρένο που
ερχόταν κατά πάνω του ενώ βρισκόταν στις γραμμές.
Η απόφαση της εφημερίδας να δημοσιεύσει τη φωτογραφία προκάλεσε οργισμένες αντιδράσεις, με τον φωτογράφο R. Umar Abbasi να βρίσκεται στο στόχαστρο.
Το ερώτημα που κυριαρχεί είναι γιατί ο φωτογράφος επέλεξε να αποτυπώσει τη στιγμή από το να βοηθήσει τον Ki Suk Han, με την εξήγηση του R. Umar Abbasi πως ήθελε με το φλας να ειδοποιήσει τον οδηγό της αμαξοστοιχίας να σταματήσει να μην θεωρείται πειστική.
Σε κριτική του για την επίμαχη φωτογραφία, ο J. Bryan Lowder επιχειρεί να αναλύσει τι είναι αυτό που ενοχλεί περισσότερο από το πρωτοσέλιδο της New York Post που επισημαίνει πως παραλύει, εκπλήσσει και σοκάρει.
"Αυτή η τρομακτική φωτογραφία ενός ανθρώπου στις τελευταίες στιγμές της ζωής του ξεπερνά τη βάση του εντυπωσιασμού και μπαίνει στην αμφιλεγόμενη σφαίρα των τραγικών φωτογραφιών", σημειώνει, τονίζοντας πως αποκαλύπτει τη βαθιά, ηδονοβλεπτική και άβολη πείνα κατανάλωσης τέτοιων στιγμών από απόσταση.
Θέτει μάλιστα το ερώτημα γιατί ο φωτογράφος δεν άφησε την κάμερα για να σώσει τον άτυχο άνδρα από το να απαθανατίσει τον θάνατό του. "Γιατί ένας φωτογράφος επιλέγει να μείνει πίσω από το φακό όταν θα μπορούσε να βοηθήσει το θύμα που βρίσκεται μπροστά του;" διερωτάται.
Εν συνεχεία παραθέτει και την "απολογία" του φωτογράφου, ο οποίος εξήγησε πως δεν ήταν αρκετά δυνατός για να σηκώσει το θύμα και έτσι επέλεξε να χρησιμοποιήσει την κάμερα για να κάνει σήμα στον οδηγό της αμαξοστοιχίας να σταματήσει.
Οι εξηγήσεις που έδωσε ο φωτογράφος δεν κρίνονται πειστικές, με τους περισσότερους να επισημαίνουν πως ο R. Umar Abbasi έβγαλε μια εστιασμένη φωτογραφία του ανθρώπου που επρόκειτο να πεθάνει παρά το γεγονός πως ισχυρίζεται ότι χρησιμοποίησε το φλας για να προειδοποιήσει τον οδηγό.
"Η φωτογραφία μας ωθεί σε μία σχεδόν αφόρητη αλλαγή εστίασης του βλέμματος μεταξύ του καταδικασμένου ανθρώπου, του ανήμπορου οδηγού, των αυτοπτών μαρτύρων και τελικά του φωτογράφου με τον οποίο εμπλεκόμαστε από τη στιγμή που επιλέγουμε να κοιτάξουμε τη φωτογραφία.
Φυσικά απαιτούμε τέτοιες φωτογραφίες να συνοδεύουν τις ειδήσεις, αλλά ακόμα αισθανόμαστε μεγάλη ενοχή από την κατανάλωσή τους.
Αισθάνεσαι χυδαία να καθηλώσεις το βλέμμα σου σε μία τέτοια στιγμή και κανείς δεν θέλει να νιώθει έτσι για αυτό τον λόγο προσπαθούμε να εξορθολογίσουμε το βλέμμα μας, προσπαθώντας να βρούμε ένα πρόσωπο να ρίξουμε την ευθύνη που μας "έκανε" να κοιτάξουμε", επισημαίνει ο J. Bryan Lowder.
Συνεχίζει την ανάλυσή του επισημαίνοντας πως όλοι πιστεύουμε ότι θα είχαμε αντιδράσει με ηερωισμό σε μία τέτοια κατάσταση και δημιουργούμε τελικά το ερώτημα γιατί ο ανάλγητος φωτογράφος δεν ενήργησε όπως θα είχαμε κάνει εμείς.
Όπως εξηγεί, με τέτοιες φωτογραφίες αναγκαζόμαστε να φανταστούμε τον τρόμο του ανθρώπου στις γραμμές και του οδηγού και πως θα αισθανόμασταν αν βρισκόμασταν σε ανάλογη θέση, καθώς το τραγικό περιστατικό δεν έχει συμβεί ακόμα για εκείνους ή για εμάς.
Για τους επιβάτες του μετρό της Νέας Υόρκης, σημειώνει, πως αυτή η εικόνα αποτυπώνει έναν συλλογικό εφιάλτη, ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί σε κάθε άνθρωπο. Σε κανέναν, όμως, δεν αρέσει κάτι τέτοιο και έτσι δυσανασχετούν που αναγκάζονται να τον βιώσουν.
Εκτός από την απόφαση της New York Post, αμφισβητείται και ο χαρακτήρας του φωτογράφου. "Η φωτογραφία του Abbasi, τυχαία ή όχι, μας δείχνει πολλά πράγματα που δεν μας αρέσουν. Σε μια όλο και πιο οπτική κουλτούρα, ενώ θέλουμε απελπισμένα να δούμε, δεν μπορούμε πραγματικά να αντέξουμε να δούμε".
Πηγή δημοσιεύματος: @chvogiat
Η απόφαση της εφημερίδας να δημοσιεύσει τη φωτογραφία προκάλεσε οργισμένες αντιδράσεις, με τον φωτογράφο R. Umar Abbasi να βρίσκεται στο στόχαστρο.
Το ερώτημα που κυριαρχεί είναι γιατί ο φωτογράφος επέλεξε να αποτυπώσει τη στιγμή από το να βοηθήσει τον Ki Suk Han, με την εξήγηση του R. Umar Abbasi πως ήθελε με το φλας να ειδοποιήσει τον οδηγό της αμαξοστοιχίας να σταματήσει να μην θεωρείται πειστική.
Σε κριτική του για την επίμαχη φωτογραφία, ο J. Bryan Lowder επιχειρεί να αναλύσει τι είναι αυτό που ενοχλεί περισσότερο από το πρωτοσέλιδο της New York Post που επισημαίνει πως παραλύει, εκπλήσσει και σοκάρει.
"Αυτή η τρομακτική φωτογραφία ενός ανθρώπου στις τελευταίες στιγμές της ζωής του ξεπερνά τη βάση του εντυπωσιασμού και μπαίνει στην αμφιλεγόμενη σφαίρα των τραγικών φωτογραφιών", σημειώνει, τονίζοντας πως αποκαλύπτει τη βαθιά, ηδονοβλεπτική και άβολη πείνα κατανάλωσης τέτοιων στιγμών από απόσταση.
Θέτει μάλιστα το ερώτημα γιατί ο φωτογράφος δεν άφησε την κάμερα για να σώσει τον άτυχο άνδρα από το να απαθανατίσει τον θάνατό του. "Γιατί ένας φωτογράφος επιλέγει να μείνει πίσω από το φακό όταν θα μπορούσε να βοηθήσει το θύμα που βρίσκεται μπροστά του;" διερωτάται.
Εν συνεχεία παραθέτει και την "απολογία" του φωτογράφου, ο οποίος εξήγησε πως δεν ήταν αρκετά δυνατός για να σηκώσει το θύμα και έτσι επέλεξε να χρησιμοποιήσει την κάμερα για να κάνει σήμα στον οδηγό της αμαξοστοιχίας να σταματήσει.
Οι εξηγήσεις που έδωσε ο φωτογράφος δεν κρίνονται πειστικές, με τους περισσότερους να επισημαίνουν πως ο R. Umar Abbasi έβγαλε μια εστιασμένη φωτογραφία του ανθρώπου που επρόκειτο να πεθάνει παρά το γεγονός πως ισχυρίζεται ότι χρησιμοποίησε το φλας για να προειδοποιήσει τον οδηγό.
"Η φωτογραφία μας ωθεί σε μία σχεδόν αφόρητη αλλαγή εστίασης του βλέμματος μεταξύ του καταδικασμένου ανθρώπου, του ανήμπορου οδηγού, των αυτοπτών μαρτύρων και τελικά του φωτογράφου με τον οποίο εμπλεκόμαστε από τη στιγμή που επιλέγουμε να κοιτάξουμε τη φωτογραφία.
Φυσικά απαιτούμε τέτοιες φωτογραφίες να συνοδεύουν τις ειδήσεις, αλλά ακόμα αισθανόμαστε μεγάλη ενοχή από την κατανάλωσή τους.
Αισθάνεσαι χυδαία να καθηλώσεις το βλέμμα σου σε μία τέτοια στιγμή και κανείς δεν θέλει να νιώθει έτσι για αυτό τον λόγο προσπαθούμε να εξορθολογίσουμε το βλέμμα μας, προσπαθώντας να βρούμε ένα πρόσωπο να ρίξουμε την ευθύνη που μας "έκανε" να κοιτάξουμε", επισημαίνει ο J. Bryan Lowder.
Συνεχίζει την ανάλυσή του επισημαίνοντας πως όλοι πιστεύουμε ότι θα είχαμε αντιδράσει με ηερωισμό σε μία τέτοια κατάσταση και δημιουργούμε τελικά το ερώτημα γιατί ο ανάλγητος φωτογράφος δεν ενήργησε όπως θα είχαμε κάνει εμείς.
Όπως εξηγεί, με τέτοιες φωτογραφίες αναγκαζόμαστε να φανταστούμε τον τρόμο του ανθρώπου στις γραμμές και του οδηγού και πως θα αισθανόμασταν αν βρισκόμασταν σε ανάλογη θέση, καθώς το τραγικό περιστατικό δεν έχει συμβεί ακόμα για εκείνους ή για εμάς.
Για τους επιβάτες του μετρό της Νέας Υόρκης, σημειώνει, πως αυτή η εικόνα αποτυπώνει έναν συλλογικό εφιάλτη, ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί σε κάθε άνθρωπο. Σε κανέναν, όμως, δεν αρέσει κάτι τέτοιο και έτσι δυσανασχετούν που αναγκάζονται να τον βιώσουν.
Εκτός από την απόφαση της New York Post, αμφισβητείται και ο χαρακτήρας του φωτογράφου. "Η φωτογραφία του Abbasi, τυχαία ή όχι, μας δείχνει πολλά πράγματα που δεν μας αρέσουν. Σε μια όλο και πιο οπτική κουλτούρα, ενώ θέλουμε απελπισμένα να δούμε, δεν μπορούμε πραγματικά να αντέξουμε να δούμε".
Πηγή δημοσιεύματος: @chvogiat
